Acacia Confusa & Acuminata

Wat Zijn Acacia-Bomen?

Veel van deze agressief groeiende planten ontwikkelen massieve, gedraaide en/of vertakkende stammen met kromme, chaotische, doornige takken, die sterk contrasteren met hun zachte, pluizige witte of goudkleurige stervormige bloemen en geometrisch aangename rijen geveerde bladeren.

De meeste Acacia-soorten (ongeveer 957-975) zijn te vinden in Australië, waar ze liefkozend ‘wattles’ worden genoemd. Deze bijnaam vindt zijn oorsprong in de praktijk van de vroege kolonisten om gestapelde of gevlochten (watul in archaïsch Engels) Acacia-boomtakken te gebruiken om geraamtes voor hun modderhutten te bouwen.

Andere namen voor Acacia’s zijn Thorntrees (voor de doornachtige soorten) en Mimosas. De laatste benaming is eigenlijk misleidend, omdat het een aanduiding is voor een ander geslacht binnen de Leguminosae-familie, waarvan de soorten veel botanische kenmerken delen met Acacia's. Het bekendste voorbeeld hiervan is Mimosa hostilis, dat oorspronkelijk werd geïdentificeerd als Acacia tenuiflora.

Naast de Acacia's die inheems zijn in Australië, zijn er enkele andere soorten te vinden in Zuid- en Zuidoost-Azië, Taiwan, Hawaï, Réunion, enkele eilanden in de Stille Oceaan en het Nabije Oosten. Zoals het geval was met veel Mimosa-soorten, werd ontdekt dat Acacia's die inheems zijn in Zuid-Afrika en Amerika voornamelijk tot een andere genetische afstamming behoren, wat decennia van botanische discussie veroorzaakte. Uiteindelijk leidde dit in 2005 tot de opsplitsing van het Acacia-geslacht in vijf subgroepen.

Zo werden ongeveer 400 planten die eerder als Acacia's werden erkend, herclassificeerd in twee nieuwe geslachten: Vachellia en Senegalia. Nog twee kleinere geslachten — Acaciella en Mariosousa — werden toegevoegd om rekening te houden met de paar dozijn afwijkende soorten die inheems zijn aan de Mexicaanse Pacifische kust. De overgebleven soorten (voornamelijk de Australaziatische) behielden hun oorspronkelijke botanische aanduidingen.

Wat Maakt Acacia's Geweldig?

Ongeacht in welk soort omgeving ze zich bevinden, kunnen Acacia-bomen zich eraan aanpassen. Zo zijn ze in sommige klimaten groenblijvend, terwijl ze in andere hun bladeren verliezen. De natuurlijke veerkracht van Acacia-bomen stelt hen in staat om te overleven, zelfs in de meest dorre omstandigheden, waar weinig ander leven kan overleven. De beroemdste solitaire boom die ooit werd ontdekt, de Boom van Ténéré, was een Acacia die mysterieuze 300 jaar overleefde in het midden van de Sahara in Niger, 400 kilometer verwijderd van elke andere boom.

In feite hebben enkele Australische Acacia's die naar Amerika en Zuid-Afrika werden geïntroduceerd zich zo goed aangepast aan de nieuwe omgevingen dat ze lokale graslanden en landbouwgebieden begonnen over te nemen. Omdat ze vrijwel onmogelijk uit te roeien zijn, worden ze nu als invasieve soorten beschouwd in deze landen; sommige, zoals Acacia mearnsii, staan zelfs op de lijst van de 100 meest invasieve soorten wereldwijd.

Een ander bewijs van de onvernietigbaarheid van Acacia's is dat sommige soorten zelfs uit vuur groeien. Bijvoorbeeld, de kieming van Acacia obtusifolia wordt met succes getriggerd door hun zaden aan hoge hitte bloot te stellen, en deze boom behoort vaak tot de pionierssoorten van flora die na bosbranden in Australië verschijnen.

Veel Acacia-bomen ontwikkelen stekels om zich te beschermen tegen grazende dieren zoals kamelen, giraffen en kangoeroes. De naam Acacia is eigenlijk afgeleid van het oude Griekse woord ακις (akis), wat doorn betekent. Deze naam werd ongeveer 2.000 jaar geleden aan de soort A. nilotica gegeven door botanicus en arts Pedanius Dioscorides.

Sommige Midden-Amerikaanse soorten, gezamenlijk bekend als Bullhorn Acacia's, ontwikkelen uitzonderlijk harde, dikke en stompige doornen, die onderdak bieden aan bepaalde mieren. De mieren voeden zich met de sapafscheiding van de bladstelen (bladstelen) van de plant; in ruil daarvoor verdedigen ze de boom tegen herbivoren en vernietigen ze zelfs concurrerende planten rondom de boom.

Doorns zijn niet het enige wapen dat Acacia's gebruiken om hun waardevolle bladeren te beschermen. Alle soorten produceren tannines, die giftig en zelfs dodelijk kunnen zijn als ze in grote hoeveelheden worden geconsumeerd. Bovendien zijn de bomen in staat om te herkennen wanneer hun bladeren worden gegeten. Op dat moment geven ze ethyleen af aan de lucht, dat op de wind naar nabijgelegen Acacia's reist en hen signaleert om ook de tannineproductie op te voeren.

In bijzonder zonnige omstandigheden worden de bladeren van sommige Acacia's kleiner of verdwijnen ze helemaal. De bladstelen nemen dan de rol van bladeren over, breiden zich uit en ontwikkelen zich tot fotosynthese-capabele fylloden, die zich dan naar de zon richten om de directe blootstelling aan licht te matigen.

Naast de tannineproductie hebben alle Acacia's gemeen dat ze langwerpige peulvruchten dragen. De zaadpeulen van deze peulvruchten, net als de zaden zelf, evenals de bloemen en jonge bladeren van sommige bomen, zijn eetbaar en worden al lang gebruikt als voedselbron voor zowel mensen als vee, en ook als koffievervanger door de Australische Aboriginals, Zuidoost-Aziatische en Meso-Amerikaanse volkeren.

Acacia Gebruik Door De Geschiedenis Heen

Door de eeuwen heen hebben veel culturen Acacia's erkend als unieke planten met een breed scala aan krachtige en nuttige eigenschappen.

In de oude Egyptische mythologie werd de Acacia boom, aangeduid als shont, shonnet, shondj, of shondet, als heilig beschouwd voor de godin Isis en geassocieerd met de Levensboom evenals met de twee leeuwen die de doorgang naar de Andere Wereld bewaakten. Delen van de boom werden ook verondersteld door de geesten van de overledenen te worden gebruikt voor genezing en bescherming tegen het kwaad in dat rijk.

Acacia verschijnt in tal van mythen die de verhalen van de godin Isis en haar familie beschrijven. Isis en haar zus, Nephthys, stonden bekend als de Twee Shonti (Acacia) Godinnen. Horus, de zoon van Isis, wordt in de Pyramideteksten beschreven als iemand die "uit de Acacia boom tevoorschijn kwam" en Osiris, de echtgenoot van Isis, wordt omschreven als "de Eenzame in de Acacia", omdat, na zijn dood, toen zijn sarcofaag aanspoelde op de oevers van Byblos, hij werd gevonden omgeven door een

magische groei van een Acacia boom.

Naast zijn diepe rol in de mythologie vond de lokale soort, Acacia nilotica, talrijke toepassingen in de oude Egyptische geneeskunde en industrie. Zijn bloemen werden gebruikt om huidziekten te genezen, de bladeren om hoesten op te lossen en wonden en ontstekingen te behandelen, de zaadpeulen als voedsel voor vee, het gom als anticonceptiemiddel, de tannine-rijke schors om brandwonden te genezen en leer te verven, en het harde hout om boten, sarcofagen en meubels te maken.

De spirituele betekenis van Acacia wordt mogelijk ook erkend in de Bijbel — er wordt gespeculeerd dat een Acacia-soort inheems in de Sinaï-woestijn de "brandende struik" zou kunnen zijn geweest die tegen Mozes sprak als God. Als een behoorlijk grote DMT-bevattende plant inderdaad in brand stond en de persoon ernaast toevallig de rook ervan inademde, zou dit een veranderde bewustzijnsstaat en een ervaring van goddelijke communicatie kunnen veroorzaken.

Het wordt ook aangenomen dat Acacia seyal de bron was van het shittim-hout, dat volgens het Boek Exodus werd gebruikt om de meest heilige religieuze relikwie van de Israëlieten, de Ark van het Verbond, te bouwen.

In de Vrijmetselarij symboliseren Acacia's zuiverheid en spirituele duurzaamheid in het leven, evenals opstanding en onsterfelijkheid in begrafeniscontexten. Volgens een legende in de Vrijmetselarij, werd Hiram Abiff, de hoofdarchitect van de Tempel van Koning Salomo, vermoord door zijn ambachtslieden na te hebben geweigerd de geheimen van meesterbouwers te onthullen. De aanvallers doodden hem en begroeven hem in een graf dat ze markeerden met een tak van Acacia.

In India, Nepal, Tibet en China wordt Acacia-boomschors, wortel en hars sinds de oudheid gebruikt om wierook te maken. Rook van Acacia-boomschors wordt verondersteld de goden te behagen en demonen en geesten weg te houden, terwijl Acacia-wortel en -hars worden gecombineerd met andere kruiden en ingrediënten om verschillende soorten wierook te produceren.

In de Ayurvedische geneeskunde wordt Acacia nilotica gebruikt om voortijdige ejaculatie te behandelen, en Acacia (Senegalia) catechu wordt gebruikt als huidreiniger en ontstekingsremmer. Een extract van de laatste wordt Catechu genoemd en wordt ook gebruikt als looimiddel en verfmiddel voor wol, zijde, katoen en leer, evenals een belangrijk ingrediënt in Zuid-Aziatische betelnoot (paan) mengsels.

De Australische inheemse bevolking gebruikte Acacia-bomen ook voor hun recreatieve eigenschappen. De as verkregen door het verbranden van een van verschillende Acacia-soorten is bekend om te zijn geconsumeerd met pituri, kauwtabak gemaakt van Duboisia hopwoodii of een lokale soort Nicotiana, vanwege zijn stimulerende of kalmerende (afhankelijk van samenstelling en gebruik) effecten.

Helaas werden de rituelen van geïnitieerde Aboriginals altijd strikt geheim gehouden, dus er zijn geen gegevens om de veronderstelling te ondersteunen dat het roken van Acacia's door deze cultuur werd beoefend.

Als de Aboriginals inderdaad Acacia's gebruikten voor mystieke ervaringen, is het aannemelijk dat de koloniale kolonisten interesse kregen in deze planten door hun gebruik ervan te leren van de lokale bevolking.

Hoe dan ook, de gouden wattle (Acacia pycnantha Benth.) heeft sinds 1838 gediend als het officiële symbool van Australië. De plant is prominent aanwezig in het wapenschild van het land en wordt elk jaar op 1 september nationaal gevierd om het begin van de lente te markeren. Of de regering zich destijds bewust was van de krachtige psychedelische eigenschappen van wattle-bomen bij het kiezen van een plant om het land te vertegenwoordigen, blijft onbekend.

Tegenwoordig, naast het dienen als bron van entheogenen voor een generatie psychonauten, worden verschillende delen van talloze Acacia-boomsoorten nog steeds gebruikt voor een breed scala aan doeleinden:

• Acacia-zaden en zaadpeulen worden gegeten in Mexico, en de scheuten zijn een veelgebruikt ingrediënt in de Birmese, Lao en Thaise keuken
• De aromatische extracten van Acacia-planten worden toegevoegd aan veel westerse dranken en snoepjes, evenals aan parfums
• Het gom van Acacia-bomen wordt gebruikt als voedingssupplement, medicijn, emulgator, verdikkingsmiddel, coating en lijm voor veel dingen (inclusief het plakkerige deel van vloeitjes)
• Acacia-tannines dienen als ingrediënten in verf en kleurstoffen
• Acacia-hout wordt gebruikt in de houtbewerking en als brandhout
• Acacia-bomen worden zelf gekweekt voor decoratieve doeleinden of om land te herstellen na erosieschade.

Wanneer Acacia-thee wordt geconsumeerd, bepaalt de verhouding van de tryptaminen en fenethylaminen in de boom het specifieke effectprofiel van het brouwsel. Dit betekent dat ervaringen met verschillende voldoende psychoactieve wattle-soorten niet hetzelfde zullen zijn.

Het drinken van verschillende Acacia-theesoorten is een uitstekende manier om in contact te komen met de geest van deze heilige plant. Deze benadering wordt echter meestal alleen gevolgd door toegewijde plantgeneeskundepraktijken, terwijl de meeste recreatieve psychonauten de voorkeur geven aan het extraheren van DMT uit een select aantal wattle-soorten met hoge en betrouwbare tryptamineconcentraties. Deze omvatten: A. confusa, A. acuminata, A. obtusifolia, A. maidenii, en A. floribunda.

Acacia-Voordelen

Vanwege het uitgebreide en langdurige gebruik van Acacia's voor een reeks therapeutische doeleinden over de hele wereld, hebben veel van deze krachtige plantensoorten wetenschappelijke bevestiging gekregen van hun effectiviteit tegen: microben, schimmels, parasieten, virussen, malaria, filaria, bepaalde soorten kanker, celoxidatie, hypertensie, koorts, diabetes, droge/beschadigde huid, verstopte poriën en spierkrampen, evenals van hun immunomodulerende en abortieve eigenschappen.

Deze tabel uit een recent onderzoeksrapport vat de beschikbare wetenschappelijke literatuur samen die de meeste van de gerapporteerde therapeutische eigenschappen van tientallen Acacia-soorten bevestigt.

Acacia-Legaliteit

In de meeste westerse landen blijft het plantmateriaal zelf legaal om te kopen en bezitten in een groot deel van de wereld, met enkele uitzonderingen zoals: Canada, Denemarken, Finland, Frankrijk, Griekenland, IJsland, Litouwen, Polen, Zwitserland en het VK.

Waar Acacia Legaal te Kopen?

Hier bij Maya Ethnobotanicals bieden we een assortiment traditionele medicinale planten aan die al sinds de oudheid door inheemse volkeren voor verschillende doeleinden worden gebruikt.

Onze producten zijn biologisch geteeld, duurzaam geoogst en via eerlijke handel verkregen, en we verkopen ze met de bedoeling om etnobotanisch enthousiasme over de hele wereld te bevorderen.

We ondersteunen het gebruik van onze producten op illegale manieren niet, en we verzenden geen van onze botanische monsters naar landen waar ze illegaal zijn. We raden onze klanten aan om zichzelf grondig te informeren over hun lokale regelgeving voordat ze een bestelling plaatsen.

Als u op zoek bent naar Acacia Acuminata Phyllodes of Acacia Confusa Root Bark, kunt u deze in onze webshop kopen: 

• Koop Acacia Acuminata Phyllodes
• Koop Acacia Confusa Root Bark